dinsdag 21 januari 2014


Deze schrijver bakt ze óók bruin

De gebeurtenissen in mijn leven stapelen zich in rap tempo op. Als het zo blijft doorgaan, vier ik voor ik het goed en wel besef weer kerstmis. De klok draait overuren en ikzelf eigenlijk ook. Maar wat is het toch prettig om je nooit te vervelen! Vorig jaar verliep ook al zo verrassend.

Een leuke gebeurtenis van enige tijd geleden was het bezoek van Steven de Lira. In september 2012 interviewde ik hem voor het Antilliaans Dagblad. Steven is dé expert op het gebied van Talentontwikkeling. Zijn uitgangspunt: als mensen heel jong weten waar hun kracht ligt, dan verliezen ze geen tijd aan een ingewikkelde zoektocht om uiteindelijk vele jaren later aan te komen bij dat talent. Met Steven is het goed sparren. Aan een half woord hebben wij genoeg. We hoeven elkaar soms niet eens te laten uitpraten, of we weten al wat de ander wil gaan zeggen. Wat een tijdswinst! Als iedereen zo zou kunnen communiceren, dan heb je elke dag minstens anderhalf uur vrij.

Enige tijd na dat interview vroeg Steven me zijn tekst mee te lezen en na te kijken voor een Werkboek voor kinderen op Curaçao over Talentontwikkeling. Mijn roman was af – de hoofdzaak voor het jaar 2013. Dus kom maar op met die hap! Dat dacht Steven ook, toen ik hem vroeg nog een keer naar me toe te komen om het een en ander te bespreken onder het genot van chocoladetaart, naar een recept van mijn moeder. Neem van mij aan: echt genieten van deze taart doe je met mensen om je heen zoals Steven.

Na zijn vertrek dompelde ik me onder in zijn teksten, raakte ik in de ban van alles wat met Talentontwikkeling te maken heeft, hadden wij regelmatig telefonisch of per mail een overleg en groeide de tekst uit tot een mooi, kindgericht werkboek. Het grootste compliment dat ik kon krijgen, was dat hij me voorin “bij de aftiteling” bestempelde als “chocoladetaartbakker en auteur”. Heerlijk! Dat recept van mijn talentvolle moeder kreeg de eer die zíj verdient.

Uniek is het feit dat wij in Nederland aan deze uitgave werkten, maar dat op Curaçao eveneens een team klaarstond om het product te vervolmaken. Vlak voor de scholen weer begonnen na de grote vakantie kon het rijkelijk geïllustreerde Werkboek gepresenteerd worden – helaas kon ik er niet heen i.v.m. de allerlaatste werkzaamheden aan mijn roman.

Wonderlijk dat precies op de verjaardag van mijn moeder, op 6 januari jl., Steven langs wilde komen om me eindelijk het auteursexemplaar te brengen. Weer onder het genot van diezelfde taart. Hij was eigenlijk nóg lekkerder, misschien omdat mijn moeder op haar geboortedag van boven op ons toekeek en zag, dat ik samen met Steven eindelijk dat kinderboek had geschreven, zoals zij dat zo graag zag gebeuren? Ook het bijbehorende leesboek van de uitstekende jeugdboekenschrijfster Diana Lebacs mocht ik die dag ontvangen. Ze had me gevraagd het te redigeren en brutaalweg had ik zomaar van één van haar jongenspersonages een meisje gemaakt. Toen ik haar dat opbiechtte – één van haar boeken wordt nota bene in het Turks vertaald! – zeggend dat één druk op de knop er weer een jongetje van zou kunnen maken, lachte ze mijn bezwaren in een hartverwarmende e-mail enthousiast weg. Zeg nou zelf. Is de macht van de schrijver niet onnavolgbaar? Wie doet het ons na om in één avond tijd van een jongetje een meisje te maken?





Het resultaat: Twee kleurrijke boeken waar op Curaçao al uit gewerkt wordt. Want met talentontwikkeling moet je nooit te lang wachten! Zie: https://www.facebook.com/YoungTalentsUnited?ref=stream en zie voor Steven de Lira:
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten