Berg je voor dit vergif, Bergen en verre omstreken!
De zomer zet door, mijn
tuintje staat in volle bloei, de hortensia’s lopen uit en het onkruid tussen de
tegels ook. Dat belooft heel wat wiedwerk. Maar alles is beter dan spuiten met
onkruidverdelger. Wie nog beweert dat Roundup onschadelijk is, heeft een
gigantische plaat voor zijn hoofd. De fabrikant van dit product is al tot 5x
toe op de vingers getikt, omdat hij misleidende reclame maakt voor dit gif. Ja,
GIF, u hoort het goed. Het is eigenlijk van de gekke, dat wij nog altijd
kwistig ons tuintje kuisen met stoffen die mens, dier en milieu vergiftigen. Ik
herhaal het nog maar eens, misschien helpt het. Overigens geldt mijn
aanhoudende zorg ook voor allerlei andere soortgelijke vergiften, zoals AAWiedex,
Touchdown, HG Onkruidweg, Bayer Clean-up (Turbo), Bayer Brush Killer, Brush
Advanced etcetera. Soms staat erop dat het “biologisch afbreekbaar” is, maar
niets is minder waar. De producenten hebben een term ontdekt, waarmee ze bij velen
onder ons elke vorm van schuldgevoel en onrust weg weten te spuiten.
Het schijnt voor gemeenten verboden te zijn Roundup te gebruiken om stoepen en pleinen onkruidvrij te houden. Toch werd onlangs bericht, dat diverse gemeenten deze strikte aanbeveling negeren. En het staat nog altijd in de winkelschappen. Dat verbaast me. Want zouden we er nou niet met zijn allen beter van worden, wanneer we níet blootgesteld worden aan deze giftige verdelger waarin kankerverwekkende stoffen zitten? Daarbij denk ik aan kinderen die op stoepen en in de bermen spelen, aan honden die er lustig op los snuffelen en die de afgelopen jaren – ongeacht welk ras – diverse vormen van kanker blijken te hebben. Terwijl dat vroeger dus nooit bij onze viervoeters voorkwam. Dat er ook in onze gemeente met een of ander middel kwistig op los gespoten wordt, mocht ik vorig jaar ervaren. En dat, terwijl ik nota bene mijn stoep en de ernaast gelegen berm zichtbaar keurig onderhoud. Je kunt er bijna een liniaal naastleggen, zo recht loopt het gras langs mijn stoeprand. Wat deden de heren spuiters? Zij verdelgden een grasrand van zo’n twintig centimeter breed. Tegen de tijd dat ik het ontdekte, was die gehele grasstrook geel geworden en weer enige weken later werd het kale, zwarte aarde… Nu pas begint het groen te worden. Tot de spuiters weer langskomen, vrees ik. U begrijpt dat ik des duivels was. Houd ik de grond waarop en waaraan ik woon ter grootte van een postzegel op handen en knieën onkruidvrij, zodat de mooiste insecten, leukste vogels en allerhande andere diertjes zoals mieren, slakken en spinnetjes, in harmonie op mijn terrein het biologische evenwicht in stand houden, is dat binnen een paar minuten door een niet alerte gemeentespuiter verpest! Het gevolg? De merel die mij dagelijks om zeven uur ’s avonds, (mijn tuiniertijd), toezong en bejubelde, lag dood op de oprit. Want ja, die wist dat het veilig was om na het zingen de kleinste zaadjes tussen mijn tegels op te pikken. Alleen nu even niet – wist hij veel, arme ziel.
Zo ontnam deze gemeentewerker (of ingehuurde spuitgast) mij niet alleen de lol van het zelf schoonhouden van mijn eigen straatje, maar ook nog mijn dagelijkse aubade. Daarnaast werd er kostbare tijd verspild, want wie spuit er nu op een schone stoep? Bovendien druiste deze vooringenomen “hulp bij het wieden” in tegen het regeringsbeleid, dat ons ertoe aanzet zo min mogelijk een beroep te doen op de verzorgingsmaatschappij.
De wereld wordt schoner zonder verdelgers en gifspuiterij. Rijd voortaan s.v.p. mijn huisje voorbij! Dan houd ik het hier redelijk paradijselijk. Bekijk voor de aardigheid de volgende links en huiver. Berg je voor vergif, Bergenaren, boeren en buitenlui en iedereen die er open voor staat te werken aan een betere wereld. Verbeter hem en begin bij jezelf. Een oude volkswijsheid...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten