Lekker bezig
Voor een verjaardag met aan
te bieden gedenkboek zocht ik laatst in oude fotoalbums naar een passende
afdruk uit mijn met deze jarige gedeelde verleden. Wat een rijk en welbesteed
leven trok er aan mij voorbij. Veel zon. De moed uit de schaduw te stappen.
Opnieuw zon en langere schaduwen. Achter de wolken altijd toch weer ergens dat
licht. Helder en klaar. Dat is geluk, geluk zien en geluk grijpen.
Sinds binnen de
fotografie het digitale tijdperk heeft doorgezet, heb ik eigenlijk geen enkele bezigheid
meer afgedrukt en aanvankelijk zelfs niet eens op de gevoelige plaat vastgelegd.
In mijn hoofd sloeg ik alles op. Herinneringen kan ik gemakkelijk oproepen en
dan ruik ik de geuren, zie ik de kleuren, de mensen, het licht, de vormen.
Facebook heeft me
teruggebracht naar mijn vroegere hobby. Het is weer leuk met een camera op pad
te gaan. Je gaat anders kijken naar de dingen en op een bepaald moment
vind ik het genoeg en geef ik alle rust en eer puur terug aan mijn
zintuigen. Balans. Genieten.
Maar al bladerend door
dat fotoboek viel me opeens iets op. Ik ben altijd iets aan het doen. Lezen,
schrijven. Naaien, haken. Schilderen, timmeren. Koken, bakken, tuinieren. Bezig
met dieren – mijn honden voorop. Onder de mensen. Gezelligheid. Altijd met
aandacht, in het moment. Heerlijk. Als kind verveelde ik me al zelden. Vroeg
wakker had ik zin in de dag en in alle dingen die ik ging doen. Anno nu voel ik
me nog steeds trouw aan dat kind in me in dit tot op heden zo welbesteed leven.
Gewoon lekker
bezig. En dankbaar dat het zo mocht zijn en blijven.
Voor die vriendin vond ik
overigens geen passende foto's. Die liggen in het huis dat ik ooit achterliet. Maar ze staan wél voorgoed op de gevoelige plaat in mijn hoofd.