maandag 6 oktober 2014


Vlijtig Liesje

Kennen jullie dat plantje? Ach, het zijn van die heerlijke zomerbloeiers. Vanaf dag één fleuren ze je tuin op. Met plezier zet ik er her en der wat van in potten. Af en toe dompelen en de rest doen ze zelf.

Een nostalgisch plantje vind ik het óók. Bij mijn oma stonden ze in haar kleine maar gezellige appartement in Heerlen. Dat heette in die tijd nog gewoon een flatje. Op elke vensterbank stonden wat planten. Vooral het koraalkleurige Vlijtig Liesje had blijkbaar haar voorkeur.

“Je kunt ze zo gemakkelijk stekken,” zei ze. Dat demonstreerde ze. Inderdaad ging ik aan het einde van de logeerpartij met een eigen plantje naar huis. Om daar de stektraditie voort te zetten. We kwamen om in de koraalrode Liesjes.

Wat is er vandaag de dag toch met deze bloeier aan de hand? Het lukt me niet meer ze te stekken. De bloemen zijn ook veel groter dan die van vroeger, maar dat kan inbeelding zijn. En vanochtend moest ik constateren dat de lila Lies in mijn tuin bij lange na niet vlijtig meer is. Slechts enkele knoppen in kleiner formaat dan eerst proberen zich te ontwikkelen, terwijl er nog hooguit vier bloemen staan te glanzen in de zon. De rest is uitgevallen. Het heldergroene blad wordt geel.

Herfst? Of is zij zo erg opgeblazen door kunstmest en vliegwerk dat het arme Liesje het aan het einde van de zomer voor gezien moet houden, in de luie stand moet gaan om nog luttele weken tenminste íéts van haar vroegere charme te laten zien om tenslotte het loodje te leggen?

Luie Liesje. Arme Liesje. Voor Pampus in de groene Kliko. Heel anders dan de kleine kwekerij die ik met oma opzette in haar Heerlense flatje. Aan haar heeft het niet gelegen. Zo houdt dan tenminste de herinnering nog bloeiend stand.

Giselle met oma op Aruba, lang voor de Vlijtige Liesjestijd.
 
 
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten