Natuur houdt van langzaam
Twaalf jaar geleden begon
op dierendag het feestje dat “Molly” heette, of liever gezegd: “Prinses Molly”.
Tja. Als je met iemand die “Vorst” heet getrouwd bent, dan ontkom je daar niet
aan. Dan ben je zelf van de ene dag op de andere “Vorstin” en heb je een
majesteitelijke hond. Prinses Molly, dus. Op 04-10-14 moest ik toch weer aan
haar denken. Aan alles wat ze me leerde. Aan het feit dat ze zo goed voor mij
zorgde, vooral in het grote, grote bos.
Zelfs toen we het
omvangrijke duingebied links moesten laten liggen, leerde ze me nog haar wijze
lessen. Gewend als een Speedy Conzales door het leven te gaan, hield ze me een treffende spiegel voor die me dwong ons tempo te
verlagen. En het beviel me erg goed. Het is veel beter met aandacht het leven
wat langzamer te leven. Het levert me géén achterstand op in de dingen die
moeten. Integendeel. Aandacht genereert concentratie en een keur aan
inspiratiebronnen. Maar vooral ook dankbaarheid, rust en een groot geluksbesef.
Op een dag zag ik bij
toeval een filmpje met de Bergense schaapherder Marijke Dirkson in de hoofdrol.
En ik hoorde haar zeggen: “Natuur houdt van langzaam.”
Oooooooooooooooo,
vandáár! Vandaar dat ik er zo snel van ben gaan houden om alles wat trager te
doen. Stil te staan bij wat op je pad komt. Er open voor te staan – zo houdt
stilstand je toch in beweging. Het laatste jaar van Molly werd een gouden jaar,
alleen al omdat ik met regelmaat naast haar op het stoepje in de zon ging
zitten, lekker op de grond, haar kop op mijn schoot.
De enige plek, waar haast
mij nu nog altijd giftig tot spoed dwingt, is als ik in de rij bij de kassa
sta. Vooral bij onze landelijke grootgrutter, die ik dan ook mijd, heb ik
gemerkt (en hij wellicht ook). Want daar hijgen de klanten achter mij me in
mijn nek en degene die incasseert, stuurt me met dwingende ogen en nog net niet
zuchtend eveneens aan op te schieten. Vlug, vlug, vlugger graag. Het valt me
opeens op. Een ware Aha-erlebnis,
dus.
Wel vreemd dat men juist hier
probeert biologische, ecologische en pure producten aan de man te brengen. Ik
voel me als persoon hier totaal niet gewenst, hier telt alleen mijn geld. En mijn
natuur houdt nu eenmaal zielsveel van langzaam.
Maar ja. Toen kwam May. De Koningin van de snelle baan. Over Speedy Conzales gesproken...Niet bij te houden, die kleine. Wel een feest om te beleven. En mijn conditie is weer op peil. Het ene hoeft het andere niet te bijten, gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten