zondag 12 oktober 2014


Natuur houdt van langzaam

Twaalf jaar geleden begon op dierendag het feestje dat “Molly” heette, of liever gezegd: “Prinses Molly”. Tja. Als je met iemand die “Vorst” heet getrouwd bent, dan ontkom je daar niet aan. Dan ben je zelf van de ene dag op de andere “Vorstin” en heb je een majesteitelijke hond. Prinses Molly, dus. Op 04-10-14 moest ik toch weer aan haar denken. Aan alles wat ze me leerde. Aan het feit dat ze zo goed voor mij zorgde, vooral in het grote, grote bos.  

Zelfs toen we het omvangrijke duingebied links moesten laten liggen, leerde ze me nog haar wijze lessen. Gewend als een Speedy Conzales door het leven te gaan, hield ze me een treffende spiegel voor die me dwong ons tempo te verlagen. En het beviel me erg goed. Het is veel beter met aandacht het leven wat langzamer te leven. Het levert me géén achterstand op in de dingen die moeten. Integendeel. Aandacht genereert concentratie en een keur aan inspiratiebronnen. Maar vooral ook dankbaarheid, rust en een groot geluksbesef.

Op een dag zag ik bij toeval een filmpje met de Bergense schaapherder Marijke Dirkson in de hoofdrol. En ik hoorde haar zeggen: “Natuur houdt van langzaam.”

Oooooooooooooooo, vandáár! Vandaar dat ik er zo snel van ben gaan houden om alles wat trager te doen. Stil te staan bij wat op je pad komt. Er open voor te staan – zo houdt stilstand je toch in beweging. Het laatste jaar van Molly werd een gouden jaar, alleen al omdat ik met regelmaat naast haar op het stoepje in de zon ging zitten, lekker op de grond, haar kop op mijn schoot.

De enige plek, waar haast mij nu nog altijd giftig tot spoed dwingt, is als ik in de rij bij de kassa sta. Vooral bij onze landelijke grootgrutter, die ik dan ook mijd, heb ik gemerkt (en hij wellicht ook). Want daar hijgen de klanten achter mij me in mijn nek en degene die incasseert, stuurt me met dwingende ogen en nog net niet zuchtend eveneens aan op te schieten. Vlug, vlug, vlugger graag. Het valt me opeens op. Een ware Aha-erlebnis, dus.

Wel vreemd dat men juist hier probeert biologische, ecologische en pure producten aan de man te brengen. Ik voel me als persoon hier totaal niet gewenst, hier telt alleen mijn geld. En mijn natuur houdt nu eenmaal zielsveel van langzaam. 
 
Maar ja. Toen kwam May. De Koningin van de snelle baan. Over Speedy Conzales gesproken...Niet bij te houden, die kleine. Wel een feest om te beleven. En mijn conditie is weer op peil. Het ene hoeft het andere niet te bijten, gelukkig.
 
 
 
 
 
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten