Broodvernachelaar en ander gespuis

Dat er tegenwoordig veel kritischer gekeken wordt naar wat er zoal aan bijstoffen verwerkt wordt in ons voorgefabriceerde voedsel vind ik een enorm groot goed. Al was het maar, omdat ik me jarenlang voelde als een roepende in de woestijn. Ik ben geen wetenschapper en aantonen kon ik het dus niet. Maar het was wel frappant, dat ik zware hoofdpijn kreeg of kapotmoe werd na het nuttigen van bepaalde dingen. Een drukkende moeheid, niet zoals je je voelt na een dag hard werken of een ochtendje sporten. Ook kon ik dan enorm veel vocht vasthouden, wat ik vooral merkte aan mijn handen, met name aan mijn ringen die zich groefden in mijn opeens zo dikke vingers. Nog een bijkomstig probleem, laten we nu meteen maar alles op een hoop gooien: obstipatie.

Het klinkt gek, maar ik dacht op een dag: Het lijkt wel, alsof mijn lijf niet meer kan verwerken wat ik eet. Het gaat a.h.w. volledig in de stress en zie dan de rommel maar eens af te voeren.

Nu was ik gelukkig altijd al iemand die bij voorkeur alles zelf kruidde, bakte of braadde van pure ingrediënten. De oorzaak van de hoofdpijn die regelmatig opzette, zag ik in het verwerken van alle spanning rond het ziekbed en de dementie van mijn moeder. Maar toen zij overleden was en de klacht aanhield, kwam ik bij toeval op een Amerikaanse website over wetenschappelijk onderzoek naar wat wij smaakversterkers noemen. Ook ging het over suikervervangers. De conclusies vond ik stuitend. Ze zouden schade aan kunnen richten aan o.a. de hersenen. Het grappige is, dat er bij zo’n speurtocht vanzelf steeds mee op je pad komt. Zo bestaat er een behandelingsmethode, afgekort N.A.E.T., tegen kwalen zoals de mijne. Ene dokter Nambudripad had waar ik aan leed in een ultieme vorm. Zij kon alleen nog rijst verdragen. Maar via de door haar ontwikkelde Nambudripad's Allergy Elimination Technique, waarmee www.lilianhoutenbos.nl mij behandelde, werd mijn lichaam weerbaar gemaakt tegen alle rotzooi die we hoe dan ook toch binnenkrijgen.

 

 

Desondanks komen er bij mij sinds zo’n 10 jaar uitsluitend zo zuiver mogelijke voedingsmiddelen mijn huis en mijn lijf binnen en daar voel ik me uitstekend bij. Dat voedingssupplementen niet zouden helpen en dat biologische producten niet positief zouden bijdragen, vind ik fabels van de grootste orde. Ik ben het levende bewijs, dat ze wél werken! Nog nooit heb ik me zo goed gevoeld als gedurende de afgelopen jaren. Nu moet ik zeggen dat ik me er echt in verdiept heb en vooral mijn lichaam (en zijn noden) van haver tot gort heb leren kennen.  

Wie ernaar vroeg, liet ik weten dat ik letterlijk een afkeer had van E-stoffen, vooral van E621. Dit zit zelfs in een eenvoudig bouillonblokje, in ketjap, en in echt allerhande kant-en-klaarproducten, pakjes en zakjes. Aan de reacties kon ik zien, dat men me niet serieus nam.

Maar wat te denken van vershoudmiddelen in bijvoorbeeld voorverpakt vleesbeleg? En neem het paradepaardje van veel huisartsen eens onder de loep: Becel om je cholesterolgehalte mee op peil te houden. Ik word van deze botervervanger dus dóódmoe, maar ja, bijna alles daaraan is dan ook nep. Iedereen vindt dat ik het fout zie, want dit product wordt gepropageerd door de Hartstichting. Vind je dat gek? Die stichting wordt gesponsord door Becel…, dus wordt het de hemel in geprezen! En zie: tot mijn vreugde word ik gesteund in mijn mening door de pers. Vorig jaar stond er een bericht in de NRC dat mijn bevindingen onderstreepte! Hoera!

Nu is ons brood in opspraak. Er zou mensenhaar uit China in verwerkt worden. Ooit hebben de broodfabrieken besloten, dat wij alleen nog brood lekker vinden dat op allerhande manieren is bewerkt. Vroeger was het een feest uit school te komen en getrakteerd te worden op het kapje van een knapperig vers brood dat smaakte naar bloem en gist. De volgende dag stond de broodrooster klaar voor degene die liever geen droog geworden, oude boterham wilde. Niks mee mis. Toast is heerlijk. Roomboter smelt er zo lekker op weg. Beleg is niet nodig! Omstreeks dag 3 vertoonde dit brood hier en daar schimmelplekjes. Dat hóórt zo! Maar nu kun je op dag 5 nog altijd een soepelzacht sneetje wegbammen. Met dank aan de broodverbeteraars… Zie en huiver, want zó worden wij vernacheld: http://keuringsdienstvanwaarde.kro.nl/seizoenen/2014/afleveringen/06-02-2014

De rode appel kon hier niet uitblijven... :-)

Heb jij hem al geproefd? ISBN 978-90-6265-817-6 € 22,00