Petje op en petje af!
In vakantiedorp Schoorl
worden de toeristen in de watten gelegd. Het dorp stroomt vol en dat kan wel
eens leiden tot al te veel fietsverkeer en langs de winkels slenterende mensen
op slippers en in korte broek, terwijl jij juist vlug-vlug je boodschappen wil
doen, omdat er nog bergen werk wachten. Niet dat ik me eraan stoor.
Integendeel. Ik gun het groot en klein, geniet gewoon een beetje mee met die
vakantiegangers en realiseer me eens te meer dat het een voorrecht is hier te
mogen wonen. Je gaat automatisch mee in die relaxstand.
Op de dinsdagavond is er
gedurende zes of zeven weken een “Braderie” in het dorpscentrum. Aan de voet
van het beroemde Klimduin en in de winkelstraat staan talloze kramen met
allerlei producten. Sommige staan er eenmalig, andere komen trouw terug. Op de
laatste avond, de 25e augustus, deed ik nog één keer een rondje
markt.
Was ik de eerste keer
enorm verrast door de kraam met designtassen van gerecyclede versleten kunststof
visnetten in de mooiste vormen en kleuren, deze keer stond er een mevrouw met
regenpetten. Echt geweldig origineel en kleurrijk. Meestal wil je met zo’n ding
in geen velden of wegen gespot worden – of zelfs bé-spot worden – maar voor
deze viel ik als een blok. Eigenlijk had ik er wel een paar willen kopen. Dat
ging niet door. Niet alleen waren het de leukste regenpetten die ik ooit gezien
had, het waren ook nog eens de duurste. Dat vond ik in dit geval niet erg, de
maakster had het meer dan zéér verdiend. Ze waren uniek, je moet er maar
opkomen en de gebruikte regenbestendige stoffen waren restanten uit ateliers
van de grote (o.a. Franse en Italiaanse) modehuizen, dus prachtig van kleur en
motief.
Een kraam waar ik niet
wegkwam. Al snel stonden er meerdere dames om me heen, maar die liepen weg toen
ze de prijs hoorden – en eigenlijk begrijp ik dat niet, want je loopt wél met
een originele, handgemaakte designhoed onder die grauwe wolkbreuk door en niet met
zo’n zielig, niet eens waterdicht raar ding dat of afwaait, of jou met
verkleumde oren en nat haar laat aankomen op de plaats van bestemming. Dan vind
ik € 35,00 dus schappelijk. De mevrouw die ze maakt heeft eerst bedrijven
aangeschreven met het verzoek om restanten stof. Ze heeft een paar demo’s
gemaakt die mislukten. Ze ontving de materialen en moest daarvoor betalen.
Weliswaar niet de hoofdprijs, maar toch. Ik bedoel: voor niets gaat de zon op
en als die nu eens een dag níet gaat schijnen, ja, dan moet je wat. Ze heeft patroondelen
uitbedacht, kleuren bij elkaar gezocht, de boel geknipt en in elkaar geflanst.
Labeltje eraan – toch gauw goed voor een paar uur werk, een dagdeel en
misschien zelfs twee. Nu eens géén made in China met 1000 in een dozijn. Nou,
ik zeg: doen. Petje af voor die mevrouw.
Hoe ze ertoe kwam? Ze had
door de regen gefietst met haar capuchon op en had daardoor niet goed opzij
kunnen kijken. Opeens moest ze rare capriolen uithalen bij het opdoemen van een
auto en huppetee – daar lag ze op straat. Daar weet ikzelf alles van, maar zij kwam
niet met alleen de schrik vrij. Ze had een gat in haar hoofd dat dramatisch ernstig
bloedde en gehecht moest worden. En die nacht dacht ze erover na. Dat die
stomme capuchons toch eigenlijk levensgevaarlijk waren. Dat er een regenhoed
moest komen die nog niet bestond: een die als een muts om je oren moest zitten
en daardoor op zijn plaats bleef, maar die wel moest helpen tegen de regen,
plus goed moest ogen. Voilà. Niets meer aan doen. Ik kan flanerend de buien trotseren. Petje op, klaar.
Dutch Design, toegepaste kunst, redder in de nood: TopDop® Flexible Fashion
Te koop op de Sunday Market bij de Westergasfabriek, elke 1e zondag van de maand.
Of in Wageningen op 19 september, "De dag van de hoed"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten