May Day, May’s Days...
Zonder trouwe ouwe Molly tekort te doen hebben we besloten de leegte op te vullen die
is ontstaan na haar dood. Hand zoekt nu eenmaal telkens hond. En hoor ik daar
getrippel op de vloer? Het kraken van de mand? Geen enkele wandeling is zo leuk
als met een viervoeter om je heen. En naar zee gaan krijgt er meer diepgang
door. Los daarvan laat ik me graag vertederen door de grapjes van honden, hun
aandoenlijke gedachtegang, vondsten en oplossingen. Net als bij het kijken naar
kinderen kun je je door dieren zo mooi laten verwonderen. Als je 28 jaar honden
gehad hebt, is het vanzelfsprekend dat je moet wennen aan dagen die opeens voor
jou alleen zijn. Niks aan. En tenslotte was ik als kind al zo gek op (deze)
dieren.
Als hand in de afgelopen weken geen hond vond, maar vooruit, dan tóch weer
het toetsenbord van de computer – dit mens moet wat – klikte diezelfde
hand sites aan, waarop honden aangeboden worden die opgevangen zijn in het
buitenland, zodat hen een tweede kans geboden wordt om te voldoen aan hun recht
op een gelukkig leven.
Op één van die sites vond ik de labradormix May. Ze keek me telkens aan en
elke keer dacht ik: “Ze is er nog.” Vijf maanden oud. Jong genoeg om met een
liefdevolle begeleiding en veel aandacht alle kanten mee op te kunnen, vooral
de goede.
Op een dag keek ze me weer aan, keek ze óns aan. Ze is er nog. Wacht ze op
ons? Moet het dan zo zijn? De knoop werd doorgehakt, geld voor de overtocht
overgemaakt. De formulieren zijn ingevuld retour gezonden en vol bewondering
voor de professionele en zorgvuldige manier, waarop er met de opvanghonden van
Robustiano wordt omgegaan om te voorkomen dat deze dieren van de regen in de
drup terecht komen, wachten wij op de komst van May. Net als ik is zij een
"eilander". Ze komt van Gran Canaria.
We praten over haar, zijn gewend geraakt aan haar naam en als zij dat ook
blijkt te zijn, blijft zij gewoon “May”. Op zijn Engels.
Het heeft wel iets. “Gaat May mee naar zee?” “May, kom je mee?” En
wat te denken van de naam van haar hondenhoekje in de keuken: “May’s happy place”. Onder “Molly’s Corner” was daar nog ruimte
voor. Zie je nou? Het bijt elkaar niet...
En dan die lieve, positieve reacties van de diverse vrienden die al op de
hoogte gebracht zijn.
Van May-be naar May be. Ofwel: van “misschien” naar “het mag zo zijn”.
Welkom May en dank aan het team van Robustiano! En aan degene die een advertentie voor haar plaatste op "Baasje Gezocht". We zochten, vonden en kijken er nu naar uit haar op te
halen van Schiphol. May Day, May’s Day’s…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten