Hondsbrutaal

Ongeveer half april reed ik van Schoorl naar Bergen. Het was druk. Aan de doorgaande weg van het dorp naar de N9 werd gewerkt en dus raakte de alternatieve route via Bergen overbelast. We sukkelden achter elkaar aan over de Landweg.  

Door dat lage tempo had ik tijd wat om me heen te kijken, zonder het zicht op het verkeer te verliezen. Twee kleine op elkaar lijkende villa’s kwamen in beeld bij de naast de straat gelegen ventweg.

Achter het gesloten smeedijzeren hek van het rechterhuis zag ik een boos blaffende hond, een beige rasdier van formaat. In een fractie van een seconde zag ik ook de oorzaak van dat felle protest. In de berm van de ventweg stond een grijsmetallic auto, type Japanner.  Achter het stuur een dikbuikige man. Een eveneens corpulente dame liep met een overduidelijk zelfverzekerde blik naar het hek, waarachter de hond nu ook heen en weer begon te springen vanwege de onrust rond zijn terrein. Werd er een pakje bezorgd? Het waakse dier wond zich immens op.

Inmiddels was ik bijna voorbij de villa gereden om nog net tot mijn verbijstering te kunnen zien wat er gebeurde. Opeens wist ik, dat ik er goed aan doe, onze eigen viervoeter nooit alleen in de tuin achter te laten, wanneer ik wegga of boven in huis bezig ben. De vrouw – in haar ogen nog altijd die uitdrukking van “dat varkentje zal ík wel eens eventjes wassen” – duwde namelijk de hond iets eetbaars in zijn bek!

Het was dat ik niet onmiddellijk kon stoppen. Dat ik terstond ging twijfelen of ik het echt goed gezien had. Of zag ik in mijn spiegel, dat de handeling herhaald werd?

Zoiets kan en mag mijns inziens niet. Zoiets vind ik hondsbrutaal. Niemand zou ongevraagd mijn hond iets mogen voeren, omdat hij nu eenmaal niet alles mag hebben of kan verdragen. 

Nu betrap ik mezelf erop, dat ik me van tijd tot tijd afvraag hoe het dit dier is vergaan. Zou hij er hondsberoerd van geworden zijn? Zou hij überhaupt nog leven? Was ik maar alerter geweest, had ik maar kunnen stoppen. Moet ik eens poolshoogte gaan nemen bij de villa? Of kan ik volstaan met het verspreiden van dit nieuws – een gewaarschuwd mens telt per slot voor twee. Verlies je hond nooit uit het oog!